แล้วยังจะมาบ่น อะไรอีกล่ะ ยังมาบ่น จะมาพูดอะไรอีกล่ะ
ยังจะมาบ่นอะไรอีกล่ะ (สมน้ำหน้า)
ห้ามก็ไม่เชื่อ ยิ่งห้ามก็ยิ่งไม่เชื่อ บอกว่าอย่าไปถาม อย่าไปถาม
ก็ไม่เชื่อ รู้ก็รู้นี่ ว่าทำไมเธอจะเลิก ก็รู้คำตอบอยู่แล้ว ก็อยู่เงียบๆ
ก็หมดเรื่องก็บอกว่าไม่ ไม่แต่ใจมันดื้อแพ่ง
แล้วมันสั่งให้ปากถามอยากได้ยินให้จะแจ้ง
เธอก็เลยพูด พูดว่าที่ต้องเลิก เป็นเพราะฉันมันแย่ ก็เพราะว่าแย่
ก็เลยต้องเลิก เธอไปแล้ว ก็เริ่มจะฟุ้งซ่าน
กลุ้มอยู่คนเดียวจนมืดไปแปดด้าน ใจมันว้าวุ่น
ก็เพราะรักเธอมากๆ จะให้ฉันตัดใจ ก็คงเป็นไปได้ยาก
ก็เลยมากลุ้มกลุ้ม แล้วก็คิดสั้น โทรไปอ้อนวอน ขอร้องเธอถึงบ้าน
แย่ แย่ ยิ่งแย่ เข้าไปใหญ่ ก็เธอไม่พูดด้วย ฉันก็เลยมานั่งใบ้
ความจริงก็รู้ อยู่เฉยเฉยดีกว่าเยอะให้แล้วแล้วไปก็แล้วกัน
ความจริงก็รู้ แต่ไม่เห็นทำอย่างนั้น ต้องจ๋อยจ๋อยไป
ก็ควรแล้ว แล้วไม่ยอมเข็ด ก็เอาอีกจนได้ รนไปหาที่ ไปเจอดีเข้า
ให้ใจมันร้อนรุ่ม ก็ลุยไปถึงบ้าน ไปเจอคนใหม่ของเธออยู่ที่นั่น
มันชักจะเริ่ม มันเริ่มกระจ่างแจ้ง แต่ว่า มันก็แย่มาก
ที่ไปรู้ว่าเธอแกล้ง โธ่โธ่ไม่รู้ซะดีกว่า
ก็ไปแส่หาเรื่องก็เป็นอย่างนี้ก็สมน้ำหน้า แล้วยังจะมาบ่นอะไรอีกละ
ยังจะมาพูดอะไรอีกล่ะ ยังจะมาบ่นอะไรอีกล่ะ (สมน้ำหน้า)